Αγ.Κωνσταντίνου και Ελένης: Το εκκλησάκι του Λόγγου που “κρύβει” μια ιστορία 132 χρόνων…
iliana iliana2022-05-20T07:34:20+00:00Την Παρασκευή, 20 Μαΐου, παραμονή της εορτής, στις 6.30μ.μ. Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας.
Το Σάββατο στις 7π.μ. θα Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στον παράδρομο της Εθνικής Οδού στο ύψος του Λόγγου, είναι από εκείνα τα ξωκλήσια που μόνο αν ξέρεις ότι υπάρχει ψάχνεις για να το βρεις.
Για τους κατοίκους του Λόγγου ωστόσο, το εξωκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, αποτελεί κάτι περισσότερο από ιστορία και φέτος συμπληρώνει 132 χρόνια από τότε που ο Ανδρέας Ηλιόπουλος το έχτισε για να προστατεύει το χωριό.
Γενναίος πολεμιστής ο ίδιος, το 1890 πραγματοποίησε το τάμα του ουσιαστικά, καλώντας από τα Γιάννενα συναδέλφους-συμπολεμιστές του, τεχνίτες στο επάγγελμα και έχτισαν τον Ιερό Ναό προς τιμήν του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης.
Σύμφωνα με τα αρχεία που βρίσκονται στο Μουσείο Ιστορίας και Λαογραφίας Λόγγου, ο Ανδρέας Ηλιόπουλος χρειάστηκε να αγοράσει ακόμη ένα διπλανό κτήμα προκειμένου η εκκλησία να έχει μεγάλο προαύλιο και να είναι όπως ακριβώς την είχε φανταστεί.
Αργότερα, το συγκεκριμένο σημείο ονομάστηκε «το πέρασμα» και εκεί συγκεντρώνονταν οι Λογγίσιοι με τα άλογά τους αλλά και κάτοικοι από τα γύρω χωριά και ειδικά την ημέρα της εορτής των Αγίων, έστηναν ένα μεγάλο πανηγύρι. Ο αυλόγυρος της εκκλησίας ήταν γεμάτος από ελαιόδεντρα, ευκάλυπτους και κυπαρίσσια. Ειδικά τη μέρα της γιορτής, όλο το χωριό έψηνε αρνιά και κερνούσαν κρασιά, ο καθένας από το δικό του και χόρευαν μέχρι το πρωί!
Λίγο μετά το ‘40, η Λογγίσια Ελένη Καρούζου, καθώς περνά έξω από το ξωκκλήσι, ακούει περίεργους θορύβους και βογκητά πόνου. Ανοίγοντας την πόρτα της εκκλησίας έρχεται αντιμέτωπη με τη θέα δύο βαριά τραυματισμένων Ιταλών στρατιωτών.
Η ίδια, χωρίς να χάσει την ψυχραιμία της, κάλεσε τους συγχωριανούς της και περιέθαλψαν τους δύο τραυματίες. Η ανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο.
Στην ανατολική πλευρά, πίσω από το ιερό, αναπαύεται ο δωρητής του χώρου και της εκκλησίας, Ανδρέας Ηλιόπουλος.
(Φωτό: Ηλίας Ηλιόπουλος, ο αδερφός του Ανδρέα που έχτισε το ξωκκλήσι)
*Ευχαριστούμε το Μουσείο Ιστορίας και Λαογραφίας Λόγγου για την πρόσβαση στα αρχεία
Γιορτή του Αγίου Θαλλελαίου στο ξωκλήσι της Μπούκας Καμαρών
iliana iliana2022-05-19T13:46:05+00:00Εσπερινός στης 19, Θεία Λειτουργία στις 20 Μαΐου
Κάθε χρόνο, στις 20 Μαΐου και στις 29 Αυγούστου, ανοίγει την πόρτα του το εκκλησάκι που συναντάμε στις Καμάρες, κατεβαίνοντας προς την παραλία της Μπούκας. Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τον παπα Στέφανο, αναλαμβάνουν τον στολισμό της εκκλησίας και την παραμονή ψάλλεται ο πανηγυρικός εσπερινός ενώ ανήμερα του Αγίου Θαλελαίου τελείται Θεία Λειτουργία.
Όπως εξηγεί στο e-loggos.gr ο ιερέας των Καμαρών πατέρας Στέφανος Μπαμπίλης, «Το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε τη δεκαετία του ’90. Ένας κάτοικος της περιοχής, έχασε σε ατύχημα τον γαμπρό του και το εγγόνι του. Τον γαμπρό του τον έλεγαν Γιάννη και το εγγόνι του Θαλή…». Έτσι, αποφάσισε να χτίσει το εκκλησάκι προς τιμήν του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου και του Αγίου Θαλελαίου.
Ποιος ήταν ο Άγιος Θαλλελαίος (ή Θαλλέλαιος)
Ο Άγιος Θαλλελαίος γεννήθηκε σε κάποια πόλη του Λιβάνου από ευσεβείς γονείς, τον Βερούκιο και την Ρωμυλία, οι οποίοι ανέθρεψαν το γιο τους με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία. Και ο Άγιος Θαλλελαίος με τη χάρη του Θεού, ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες των γονέων του και έγινε άνθρωπος με σταθερή πίστη, εγκρατής, συνετός, ταπεινός και με ελεήμονα διάθεση. Ευφυέστατος και επιμελής στις σπουδές αλλά και διακατεχόμενος από την αίσθηση της προσφοράς και της διακονίας ακολούθησε την ιατρική επιστήμη. Ως ιατρός, ο Άγιος Θαλλελαίος, ακολούθησε τα βήματα του Ιησού Χριστού. Ποτέ του δεν εξάσκησε την επιστήμη του ως επάγγελμα για την απόκτηση και προσπορισμό χρημάτων όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί του αλλά ως γνήσιος χριστιανός και μιμητής του Κυρίου του. Όχι μόνον γιάτρευε αφιλοκερδώς, αλλά βοηθούσε οικονομικά και ενίσχυε ψυχολογικά οδηγώντας στο δρόμο της αληθείας όλους τους ασθενείς. Το θαυμαστό του έργο εξόργισε τούς ειδωλολάτρες οι οποίοι τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Τιβεριανό. Ενώπιον του, ομολόγησε με σθένος την πίστη του στο φως του κόσμου στον Ιησού Χριστό. Αφού βασανίστηκε σκληρά, ο άγιος Θαλλελαίος αποκεφαλίστηκε τον Μάιο του 289
Πηγή: dogma.gr
Παναγία Τρυπητή: Το ιερό προσκύνημα του Αιγίου
iliana iliana2022-04-30T10:24:02+00:00Σύμφωνα με την παράδοση , στον δέκατο αιώνα, κάποια θεοσκότεινη νύχτα από κείνες που σαρώνουν με άγριες φουρτούνες τα πέλαγα, ένα καράβι ναυάγησε στον Κορινθιακό Κόλπο. Ο καπετάνιος του καραβιού, άνθρωπος τολμηρός και θεοφοβούμενος, κολυμπώντας στα μανιασμένα κύματα με τη βοήθεια μιας σανίδας, κατάφερε να φθάσει στην ακτή.
Ήταν η παραλία Αιγίου. Ο ναυαγός ευχαρίστησε το Θεό για την ανέλπιστη σωτηρία του και τότε, μέσα στο σκοτάδι, αντίκρισε , λίγο πιο πάνω απ’ την ακτή , σε ψηλό και απόκρημνο βράχο, ένα παράξενο φως.
Οδηγούμενος απ΄ αυτό το μυστηριώδες φως, σκαρφάλωσε στο βράχο για να βρεθεί ξαφνικά εμπρός σε ένα υπερκόσμιο θέαμα.
Μέσα σε μικρό κοίλωμα, ένα είδος φυσικού κρυψώνα , αστραποβολούσε σαν ολόχρυσο άστρο η εικόνα της Θεοτόκου.
Ο ευλαβής ναυτικός προσκύνησε την Αγία εικόνα και μόλις ξημέρωσε έτρεξε στην πόλη να αναφέρει το γεγονός. Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία στο λαό που ξεσηκώθηκε σύσσωμος να πάει να δει και να προσκυνήσει το θαύμα.
Έτσι κτίστηκε η εκκλησία της Παναγίας , που πήρε το όνομα «Τρυπητή» από την τρύπα του βράχου όπου βρέθηκε η εικόνα. Η παράδοση μάλιστα θέλει να λέει ότι οι Αιγιείς στην αρχή αποφάσισαν να χτίσουν το Ναό πιο πέρα από το σημείο που βρέθηκε η εικόνα επειδή τους εμπόδιζε ο βράχος.Τη νύχτα όμως ακούστηκε τρομερή βοή που συγκλόνισε τον τόπο σα να έγινε τρομερός σεισμός και την άλλη ημέρα κατάπληκτος ο λαός είδε στο βράχο σχηματισμένη μια σπηλιά.
Τότε κατάλαβαν ποιο ήταν το θέλημα της Παναγίας και χτίσανε την εκκλησία πάνω στο βράχο.
Ο καπετάνιος του καραβιού δεν ξαναταξίδεψε. Έμεινε για πάντα εκεί και ασκήτεψε και η σκήτη του σώζεται μέχρι σήμερα.
Αυτή είναι η Ιστορία της «Τρυπητής» του Αιγίου κατά την τοπική προφορική παράδοση. Με το πέρασμα των καιρών η φήμη της εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα . Πλήθη προσκυνητών καταφθάνουν στο Αίγιο από κάθε γωνιά της χώρας για να θαυμάσουν την πανέμορφη εκκλησία και να προσκυνήσουν τη θαυματουργή και πανάρχαια εικόνα της Θεοτόκου.
Τη φήμη της «Τρυπητής» μεγάλωσε πολύ και η φυσική ομορφιά του χώρου που περιβάλει το ιερό προσκύνημα. Πραγματικά το τοπίο που ξετυλίγεται ολόγυρα είναι μαγευτικό. Ανθώνες καλλιτεχνικοί και σιντριβάνια στολίζουν την πρόσοψη του Ναού., ενώ στις άλλες δύο πλευρές, στο μάκρος του βράχου, εκτείνονται πυκνές δενδροστοιχίες από ψηλά, λυγερόκορμα κυπαρίσσια, που το βαθυπράσινο χρώμα τους έρχεται σε γραφική αντίθεση με το κατάλευκο της εκκλησίας.
Η διπλή μεγάλη σκάλα συνδέει το Ναό και το συγκρότημα των ξενώνων του με το δημόσιο δρόμο που βουίζει από την αέναη κίνηση των αυτοκινήτων, ενώ μέχρι πριν κάποια χρόνια