Εσπερινός στης 19, Θεία Λειτουργία στις 20 Μαΐου

Κάθε χρόνο, στις 20 Μαΐου και στις 29 Αυγούστου, ανοίγει την πόρτα του το εκκλησάκι που συναντάμε στις Καμάρες, κατεβαίνοντας προς την παραλία της Μπούκας. Οι κάτοικοι του χωριού μαζί με τον παπα Στέφανο, αναλαμβάνουν τον στολισμό της εκκλησίας και την παραμονή ψάλλεται ο πανηγυρικός εσπερινός ενώ ανήμερα του Αγίου Θαλελαίου τελείται Θεία Λειτουργία.

Όπως εξηγεί στο e-loggos.gr ο ιερέας των Καμαρών πατέρας Στέφανος Μπαμπίλης, «Το εκκλησάκι αυτό χτίστηκε τη δεκαετία του ’90. Ένας κάτοικος της περιοχής, έχασε σε ατύχημα τον γαμπρό του και το εγγόνι του. Τον γαμπρό του τον έλεγαν Γιάννη και το εγγόνι του Θαλή…». Έτσι, αποφάσισε να χτίσει το εκκλησάκι προς τιμήν του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου και του Αγίου Θαλελαίου.

Ποιος ήταν ο Άγιος Θαλλελαίος (ή Θαλλέλαιος)

Ο Άγιος Θαλλελαίος γεννήθηκε σε κάποια πόλη του Λιβάνου από ευσεβείς γονείς, τον Βερούκιο και την Ρωμυλία, οι οποίοι ανέθρεψαν το γιο τους με την ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία. Και ο Άγιος Θαλλελαίος με τη χάρη του Θεού, ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες των γονέων του και έγινε άνθρωπος με σταθερή πίστη, εγκρατής, συνετός, ταπεινός και με ελεήμονα διάθεση. Ευφυέστατος και επιμελής στις σπουδές αλλά και διακατεχόμενος από την αίσθηση της προσφοράς και της διακονίας ακολούθησε την ιατρική επιστήμη. Ως ιατρός, ο Άγιος Θαλλελαίος, ακολούθησε τα βήματα του Ιησού Χριστού. Ποτέ του δεν εξάσκησε την επιστήμη του ως επάγγελμα για την απόκτηση και προσπορισμό χρημάτων όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί του αλλά ως γνήσιος χριστιανός και μιμητής του Κυρίου του. Όχι μόνον γιάτρευε αφιλοκερδώς, αλλά βοηθούσε οικονομικά και ενίσχυε ψυχολογικά οδηγώντας στο δρόμο της αληθείας όλους τους ασθενείς. Το θαυμαστό του έργο εξόργισε τούς ειδωλολάτρες οι οποίοι τον κατήγγειλαν στον έπαρχο Τιβεριανό. Ενώπιον του, ομολόγησε με σθένος την πίστη του στο φως του κόσμου στον Ιησού Χριστό. Αφού βασανίστηκε σκληρά, ο άγιος Θαλλελαίος αποκεφαλίστηκε τον Μάιο του 289

Πηγή: dogma.gr

Σύμφωνα με την παράδοση , στον δέκατο αιώνα, κάποια θεοσκότεινη νύχτα από κείνες που σαρώνουν με άγριες  φουρτούνες τα πέλαγα, ένα καράβι ναυάγησε στον Κορινθιακό Κόλπο. Ο καπετάνιος του καραβιού, άνθρωπος τολμηρός και θεοφοβούμενος, κολυμπώντας στα μανιασμένα κύματα με τη βοήθεια μιας σανίδας, κατάφερε να φθάσει στην ακτή.

Ήταν η παραλία Αιγίου. Ο ναυαγός ευχαρίστησε το Θεό για την ανέλπιστη σωτηρία του και τότε, μέσα στο σκοτάδι, αντίκρισε , λίγο πιο πάνω απ’ την ακτή , σε ψηλό και απόκρημνο βράχο, ένα παράξενο φως.

Οδηγούμενος απ΄ αυτό το μυστηριώδες φως, σκαρφάλωσε στο βράχο για να βρεθεί ξαφνικά εμπρός σε ένα υπερκόσμιο θέαμα.

Μέσα σε μικρό κοίλωμα, ένα είδος φυσικού κρυψώνα , αστραποβολούσε σαν ολόχρυσο άστρο η εικόνα της Θεοτόκου.

Ο ευλαβής ναυτικός προσκύνησε την Αγία εικόνα και μόλις ξημέρωσε έτρεξε στην πόλη να αναφέρει το γεγονός. Η είδηση μεταδόθηκε αστραπιαία στο λαό που ξεσηκώθηκε σύσσωμος να πάει να δει και να προσκυνήσει το θαύμα.

Έτσι κτίστηκε η εκκλησία της Παναγίας , που πήρε το όνομα «Τρυπητή» από την τρύπα του βράχου όπου βρέθηκε η εικόνα. Η παράδοση μάλιστα θέλει να λέει ότι οι Αιγιείς στην αρχή αποφάσισαν να χτίσουν το Ναό πιο πέρα από το σημείο που βρέθηκε η εικόνα επειδή τους εμπόδιζε ο βράχος.Τη νύχτα όμως ακούστηκε τρομερή βοή που συγκλόνισε τον τόπο σα να έγινε τρομερός σεισμός και την άλλη ημέρα κατάπληκτος ο λαός είδε στο βράχο  σχηματισμένη μια σπηλιά.

Τότε κατάλαβαν ποιο ήταν το θέλημα της Παναγίας και χτίσανε την εκκλησία πάνω στο βράχο.

Ο καπετάνιος του καραβιού δεν ξαναταξίδεψε. Έμεινε για πάντα εκεί και ασκήτεψε και η σκήτη του σώζεται μέχρι σήμερα.

Αυτή είναι η Ιστορία της «Τρυπητής» του Αιγίου κατά την τοπική προφορική παράδοση. Με το πέρασμα των καιρών η φήμη της εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα . Πλήθη προσκυνητών καταφθάνουν στο Αίγιο από κάθε γωνιά της χώρας για να θαυμάσουν την πανέμορφη εκκλησία και να προσκυνήσουν τη θαυματουργή και πανάρχαια εικόνα της Θεοτόκου.

Τη φήμη της «Τρυπητής» μεγάλωσε πολύ και η φυσική ομορφιά του χώρου που περιβάλει το ιερό προσκύνημα. Πραγματικά το τοπίο που ξετυλίγεται ολόγυρα είναι μαγευτικό.  Ανθώνες καλλιτεχνικοί και σιντριβάνια στολίζουν την πρόσοψη του Ναού., ενώ στις άλλες  δύο πλευρές, στο μάκρος του βράχου, εκτείνονται πυκνές δενδροστοιχίες από ψηλά, λυγερόκορμα κυπαρίσσια, που το βαθυπράσινο χρώμα τους έρχεται σε γραφική αντίθεση με το κατάλευκο της εκκλησίας.

Η διπλή μεγάλη σκάλα συνδέει το Ναό και το συγκρότημα των ξενώνων του με το δημόσιο δρόμο που βουίζει από την αέναη κίνηση των αυτοκινήτων, ενώ μέχρι πριν κάποια χρόνια  μια αμαξοστοιχία περνούσε στα πόδια της εκκλησίας και σφυρίζει χαρούμενα αποδίδοντας στη Παναγία ευλαβικό χαιρετισμό. Τώρα η γραμμή μεταφέρθηκε και αυτό τελείωσε.