Δεν είναι η γιορτή της γυναίκας ημέρα για λουδουδάκια, σοκολατάκια και συνάξεις γυναικοπαρεών για καλοπέραση. Είναι μια εργατική πρωτομαγιά που προηγήθηκε της γνωστής, διότι αν και οι γυναίκες ανήκαν στο ανθρώπινο είδος, επί αιώνες εργαζόταν πολλές φορές διπλάσια από ό,τι το “ισχυρό φύλο”.

Τα δικαιώματά τους ως ανθρώπινο είδος τα κατέκτησαν μετά από πολλά εργατικά “ατυχήματα”, πολύ ξύλο και απίστευτη διαπόμπευση τόσο από την κοινωνία των ανδρών όσο και από το οικείο τους περιβάλλον. Ενώ τα πρώτα συνδικάτα στο Σικάγο εξεγέρθηκαν υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων τους το Μάιο 1886, η πρώτη διαμαρτυρία εργατριών για τις άθλιες συνθήκες εργασίας τους στα κλωστοϋφαντουργεία της Αμερικής έγιναν 10 χρόνια νωρίτερα, το Μάρτιο του 1857. 

Πριν λοιπόν, αρχίσουν τα “χρόνια πολλά” και οι ηλεκτρονικές καρδούλες να στέλνονται σε γυναίκες που ούτε καν γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύει η 8η Μαρτίου, καλό θα είναι να διαβάσουν σελίδες ιστορίας του γυναικείου κινήματος.  Μία από αυτές είναι η ακόλουθη που δεν είναι ροζ αλλά κατακόκκινη όπως και το αίμα που έχυσαν για ένα κομμάτι ψωμί οι προγιαγιάδες όλων των γυναικών του κόσμου για να μην διανοηθεί κανείς ότι τις εγγόνες τους θα τις μεταχειρίζονται μόνο ως άξιες για ένα μπουκέτο λουλούδια σαν να είναι πραγματικά οι ασθενείς του ανθρώπινου είδους.

Στις 6 Μαρτίου του 1994 φεύγει από τη ζωή μια σπουδαία προσωπικότητα των τεχνών και της πολιτικής, η Μελίνα Μερκούρη.

Η Μελίνα Μερκούρη (Μαρία Αμαλία Μερκούρη) ήταν ηθοποιός και πολιτικός.

Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου του 1920 και προερχόταν από φημισμένη οικογένεια πολιτικών. Εγγονή του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη και κόρη του υπουργού Σταμάτη Μερκούρη.

Σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού κάνοντας το ντεμπούτο της στη σκηνή το 1944. Το 1949 με το ρόλο της Μπλανς από το έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Λεωφορείον ο Πόθος» καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια. 

Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά της ήταν η ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Στέλλα» το 1955.

Διεθνής φήμη απέκτησε με το ρόλο, της Ίλια στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» το 1960, καθώς το έργο μεταφέρθηκε και στη Νέα Υόρκη. 

Η Μελίνα Μερκούρη πάλεψε σκληρά για την ανατροπή της χούντας με κάθε τρόπο που μπορούσε, καθώς βρισκόταν στο εξωτερικό εκείνη την περίοδο. 
Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου πολιτεύτηκε και εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ το 1981 και ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Πολιτισμού, αξίωμα που διατήρησε ως το τέλος της πρώτης οκταετίας των κυβερνήσεων Παπανδρέου.

Το 1965 παντρεύτηκε τον αμερικανό σκηνοθέτη Ζιλ Ντασέν, ο οποίος και τη σκηνοθέτησε στις ταινίες «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «Φαίδρα» (1962), «Τοπκαπί» (1964) και «A Dream of Passion» (1978).

Όραμά της ήταν μέχρι το θάνατό της, η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο. Επίσης δημιούργησε τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα για να έρθει το θέατρο στην επαρχία, ενώ δική της έμπνευση ήταν και η δημιουργία του θεσμού της «Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης».

Στις 6 Μαρτίου του 1994 και σε ηλικία 73 ετών η Μέλινα Μερκούρη απεβίωσε σκορπίζοντας θλίψη σε όλη την χώρα, αφήνοντας όμως μεγάλη παρακαταθήκη για το μελλον. 

star.gr

Ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ, συνεργάτης επί σειρά ετών του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters. Έγινε ευρύτερα γνωστός από την κάλυψη της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης του 2015 στην Ευρώπη. Στην επαγγελματική του πορεία κέρδισε το σεβασμό των συναδέλφων του για την ικανότητα και το θάρρος του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και σπούδασε φωτογραφία στο Athens School of Arts and Technology και στο Πανεπιστήμιο Μίντλεσεξ του Λονδίνου.

Το 1988 εντάχθηκε στο δυναμικό του Reuters κι έκτοτε κάλυψε σημαντικά και συνταρακτικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο, από την κρίση στη Λιβύη το 1989, τις συρράξεις στο Αφγανιστάν, στην Αφρική, στην Τσετσενία, έως τον καταστροφικό σεισμό στο Κασμίρ και την εξέγερση στην Αίγυπτο το 2011. Ήταν ο επικεφαλής της ομάδας του πρακτορείου που έλαβε το Βραβείο Πούλιτζερ το 2016, για την κάλυψη της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης στην Ευρώπη το 2015.

Αναφερόμενος στη ματιά και το στιλ της δουλειάς του Μπεχράκη, ο βετεράνος φωτορεπόρτερ του Reuters Γκόραν Τομάσεβιτς είχε πει ότι πάντα το ζητούμενο γι’ αυτόν «ήταν να αφηγηθεί την ιστορία με όσο πιο άρτιο και καλλιτεχνικό τρόπο». «Δεν θα συναντήσετε κανέναν εξίσου αφοσιωμένο, τόσο εστιασμένο, κάποιον που θα θυσίαζε τα πάντα για να καταγράψει την πιο σημαντική εικόνα» είχε προσθέσει.

Οι συνάδελφοί του που εργάστηκαν μαζί του τόνισαν πως το Ρόιτερς έχασε έναν ταλαντούχο, απόλυτα αφοσιωμένο φωτογράφο και δημοσιογράφο. Αυτή η αφοσίωση του Μπεχράκη ήταν βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς του. Ο φίλος και συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, που συνεργάστηκε μαζί του 30 χρόνια, τον περιγράφει ως «θυελλώδη» τύπο, που δεν σταματούσε να δουλεύει, μέρα-νύχτα, ενίοτε με κίνδυνο ακόμα και για τη ζωή του, για να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε.

Όταν ο Μπεχράκης δεν ήταν απορροφημένος στη δουλειά του, ήταν θερμός, αστειευόταν, συνάρπαζε τους ανθρώπους γύρω του. Ενίοτε, μπορούσε να είναι παράφορος.

«Ο Γιάννης ήταν από τους καλύτερους φωτοειδησεογράφους της γενιάς του, ήταν παθιασμένος, γεμάτος ζωή, γεμάτος ένταση στη δουλειά του και στη ζωή του», σημείωσε η Ντίνα Κυριακίδου-Κοντίνη, η οποία δουλεύει για το πρακτορείο στις ΗΠΑ. «Οι φωτογραφίες του είναι εκπληκτικές, ορισμένες είναι έργα τέχνης. Όμως ήταν η βαθιά κατανόηση των θεμάτων αυτή που τον έκανε σπουδαίο φωτοειδησεογράφο».

Αυτό που βρισκόταν πίσω απ’ όλα όσα έκανε ο Μπεχράκης στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ήταν η σπάνια αποφασιστικότητά του να αποκαλύψει στον κόσμο τι συνέβαινε στις εμπόλεμες χώρες και στις χώρες σε κρίση. Πίστευε στη δύναμη της εικόνας, της φωτογραφίας που μπορούσε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου, ακόμη και να αλλάξει τη συμπεριφορά του.

Αυτή η πεποίθησή του τον ώθησε να δημιουργήσει ένα έργο-παρακαταθήκη που θα μείνει στη συλλογική μνήμη για πολλά χρόνια μετά τη φυγή του. «Η αποστολή μου είναι να σας αφηγηθώ την ιστορία, ώστε εσείς να αποφασίσετε τι θέλετε να κάνετε. Η αποστολή μου είναι να εξασφαλίσω ότι κανείς δεν θα μπορεί να πει: “δεν γνώριζα”».

Ο Γιάννης Μπεχράκης πέθανε στις 2 Μαρτίου 2019, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 58 ετών. Άφησε πίσω τη σύζυγό του Ελισάβετ, την κόρη τους Ρεβέκκα και τον γιο του Δημήτρη.

Πηγή: sansimera.gr

Ανάμεσά τους και καταγγελίες για κακουργηματικές πράξεις

Μορφή χιονοστιβάδας λαμβάνουν πλέον οι καταγγελίες που κατατίθενται στις εισαγγελικές αρχές για κακοποίηση στο χώρο του θεάτρου και της ηθοποιίας και όπως όλα δείχνουν η σχετική έρευνα που διεξάγει εδώ και λίγες εβδομάδες η εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας έχει ακόμη πολύ…μέλλον.
Σύμφωνα με πληροφορίες του protothema.gr, την Τρίτη 02/06, στην εισαγγελία κατατέθηκαν από τον πρόεδρο του πειθαρχικού συμβουλίου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ) Πασχάλη Τσαρούχα, 18 νέοι φάκελοι με καταγγελίες από μέλη του Σωματείου σε βάρος τριών προσώπων από το χώρο της ηθοποιίας και της σκηνοθεσίας, τα ονόματα μάλιστα των οποίων απασχολούν ήδη τις Αρχές αλλά και την κοινή γνώμη.

Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ανάμεσα στις νέες αυτές καταγγελίες που κατατέθηκαν σήμερα στην εισαγγελία, φέρεται να υπάρχουν και υποθέσεις που σχετίζονται με κακουργηματικές πράξεις και κάποιες εξ αυτών δεν έχουν παραγραφεί. Να σημειωθεί ότι οι σημερινές καταγγελίες έρχονται να προστεθούν σε αυτές που είχαν κατατεθεί προ ημερών στις εισαγγελικές αρχές και πάλι από τον κ.Τσαρούχα.

«Επισκέφθηκα τον εισαγγελέα και έφερε νέους φακέλους. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι παραπάνω. Θα σας παρακαλέσω να ρωτάτε ότι και τον εισαγγελέα, ακολουθούμε τη διαδικασία πάρα πολύ αυστηρά» δήλωσε σήμερα μετά την έξοδό του από το κτήριο της εισαγγελίας και συνέχισε: «Όσο λιγότερο μιλάμε τόσο πιο σωστά προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Ο, τι καινούργιο έχουμε θα το φέρουμε».

Πλέον, οι εισαγγελείς αφού μελετήσουν τους φακέλους, προτίθενται να καλέσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, σε κατάθεση όλους τους καταγγέλλοντες. Τα πρόσωπα αυτά θα κληθούν δηλαδή από τον εισαγγελέα να καταθέσουν αναλυτικά για τα περιστατικά που αναφέρουν στις αναφορές που έχουν υποβάλλει στο ΣΕΗ.

Εν τω μεταξύ, η εισαγγελία καλείται άμεσα να αποφασίσει για το τί μέλει γενέσθαι όσον αφορά στην ποινική μεταχείριση γνωστού ηθοποιού, ο οποίος έχει μηνυθεί για βιασμό. Η προανάκριση για την υπόθεση αυτή έχει ολοκληρωθεί και η σχετική δικογραφία έχει επιστρέψει πίσω στην εισαγγελία η οποία και θα αποφασίσει για το τι ακριβώς θα πράξει, αν δηλαδή θα ασκήσει ποινική δίωξη ή όχι και για τί είδους αδίκημα. Πάντως, οι όποιες κινήσεις της εισαγγελίας στην υπόθεση αυτή αναμένεται να είναι άμεσες, καθώς το καταγγελλόμενο αδίκημα παραγράφεται τον ερχόμενο Μάιο.

Ο προφυλακισθείς πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου  για μία εβδομάδα θα παραμείνει σε ειδικό χώρο Covid-19 των φυλακών – Στη συνέχεια θα κριθεί αν θα κρατηθεί μόνος του ή σε θάλαμο με άλλους κρατούμενους.

Σε ειδικό χώρο Covid-19 των φυλακών Τρίπολης, μόνος του για μια εβδομάδα, θα βρίσκεται ο προφυλακισμένος πλέον ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Λιγνάδης. Ο 57χρονος πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, έφυγε το μεσημέρι της Παρασκευής από τα κρατητήρια του 7ου ορόφου της ΓΑΔΑ με κλούβα και οδηγήθηκε στο σωφρονιστικό κατάστημα της Τρίπολης.

Μια φυλακή, που με το νέο σχέδιο για την αναμόρφωση των φυλακών μετετράπη σε Κέντρο Κράτησης υποδίκων και καταδικασμένων για σεξουαλικά εγκλήματα που αυτή τη στιγμή φιλοξενεί 114 άτομα και θεωρείται από τις «ήσυχες» φυλακές της χώρας. Όπως προβλέπεται από το ειδικό πρωτόκολλο, ο Δημήτρης Λιγνάδης με το που θα κλείσει πίσω του τη βαριά πύλη των φυλακών θα οδηγηθεί σε ειδική πτέρυγα Covid όπου θα παραμείνει για μια εβδομάδα. Στη συνέχεια, θα περάσει από ειδική συνέντευξη από τη διεύθυνση των φυλακών για να τοποθετηθεί σε κελί ή θάλαμο με άλλους κρατουμένους.

“Φωτιά» είναι το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για την απόρριψη της ένστασης ακυρότητας κατά της προδικασίας που είχε υποβάλει μέσω του δικηγόρου του, Αλέξη Κούγια, ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο οποίος βρίσκεται εδώ και 24 ώρες στις φυλακές Τρίπολης. Η εισαγγελική πρόταση προς το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο είναι καταπέλτης, καθώς σε αυτή γίνεται αναφορά για «εμμονική παραφιλική τάση» αλλά και «σταθερή εξακολουθητική ροπή του (σ.σ. Δημήτρη Λιγνάδη) προς την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής του με ανήλικα αμφότερων των φίλων».

Στο σκεπτικό του βουλεύματός τους οι δικαστές επικαλούνται υπόθεση ασέλγειας σε βάρος ανήλικου το 1984, όταν ο σκηνοθέτης συνελήφθη και έγινε η διαδικασία της δακτυλοσκόπησής του στην Αστυνομία. Επίπλεον, περιγράφουν τον Δημήτρη Λιγνάδη ως έναν άνθρωπο που είχε δράση τουλάχιστον 30 ετών. Μάλιστα, η εισαγγελική λειτουργός μιλά για τον κατηγορούμενο, σημειώνοντας ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με «ανεξέλεγκτη γενετήσια ορμή», την οποία στην περίπτωση του πρώτο θύματος χρησιμοποίησε ασκώντας βία και στην περίπτωση του δεύτερου χρησιμοποιώντας ναρκωτικά και αλκοόλ.

Διαβάστε τη συνέχεια από το dikastikoreportaz.gr εδώ

Η πολύωρη απολογία και οι ισχυρισμοί που δεν έπεισαν – Αρνήθηκε τις κατηγορίες- Υποστήριξε ότι «ουδέποτε εκδήλωσα ερωτικό, σεξουαλικό ενδιαφέρον για ανήλικα πρόσωπα»

Την απόφαση που τον έστειλε στην φυλακή άκουσε λίγο πριν οι δείκτες του ρολογιού δείξουν 2 τα ξημερώματα της Παρασκευής 26/02. 

Ανακρίτρια και εισαγγελέας με απόφασή τους έκριναν προσωρινά κρατούμενο τον σκηνοθέτη για το αδίκημα, σε βαθμό κακουργήματος, του βιασμού κατά συρροή. Ο κατηγορούμενος εξερχόμενος από το γραφείο της ανακρίτριας, μετά το τέλος της απολογίας του, δεν θέλησε να κάνει κάποια δήλωση στους δημοσιογράφους. Αποχώρησε αμίλητος και αναμένεται να μεταφερθεί στη φυλακή.

Πλέον οι επόμενες κινήσεις του κατηγορούμενου είναι να καταθέσει προσφυγή κατά της διάταξης της ανακρίτριας για την προφυλάκισή του. «Ήταν μία πολύ δύσκολη διαδικασία. Θα προσφύγουμε κατά της διάπραξης της ανακρίτριας για την προσωρινή κράτηση» δήλωσε ο δικηγόρος του κατηγορούμενου Αλέξης Κούγιας και προσέθεσε: «Είναι μία δικογραφία χωρίς στοιχεία, μία δικογραφία που αν δεν ήταν Λιγνάδης θα ήταν με συνοπτικές διαδικασίες ελεύθερος».